Aynı Gökyüzüne Bakıyoruz nedir?
Aynı Gökyüzüne Bakıyoruz bir sosyal sorumluluk projesidir.
** Türkiye’de özgürlüğünden yoksun bırakılarak cezaevlerinde yaşamlarını sürdüren 12–18 yaş arasında 2400’ten fazla çocuk var! Biliyoruz ki bu çocukların umuda, sevgiye, sevince, inanca, dostluğa ve en önemlisi özgürlüğe ihtiyacı var.
** Toplumun çok büyük bir kesiminin yok saydığı, görmezden geldiği bu çocukları yalnızlığa itenler bilmelidirler ki; bu çocuklar suçlu değildir. Toplumsal ötekileştirme, toplumsal yaşantının içerisindeki farklılık ve eşitsizlikten dolayı suça itilmişlerdir.
** Biz Toplum Gönüllüsü gençler tüm bu eşitsizliklerin, suça itilmişliğin farkındayız. Bu çocukların toplumdan ve sosyal hayattan dışlanmış hissetmelerini önlemek, yeteneklerini fark etmelerini sağlamak, eğitim hayatlarına devam etmeleri için yardımcı olmak, barışçıl tutum ve davranışlar geliştirmelerini sağlamak için onların yanındayız.
** Aynı Gökyüzüne Bakıyoruz bir projedir. Özgürlüğünden yoksun bırakılmış çocuklar için var olan bu proje geçmiş yıllarda olduğu gibi gelecekte de var olmaya devam etmelidir.
Projede neler yaptık ve süreç nasıl işledi?
** Ceza infaz kurumlarında özgürlüğünden yoksun bırakılmış çocuklarla yaptığımız atölye çalışmalarına projenin 2014 -2015 döneminde Gönüllü Sorumlusu, ardından 2015-2016 döneminde Proje Koordinatörü olarak yer aldım. İki yıl içinde bulunduğum projede, proje ekibimle beraber birçok çocukla atölye çalışmaları yaptık. Elbette bizler çocuklara bir şeyler aktarmak isterken onlardan da çok şey öğrendik. Bizler çocuklardan, çocuklar bizden ve hatta biz bizden bir şeyler öğrendik. Birbirimizden hep destek aldık.
Proje uygulama süreci ve yaşantılar;
** Projenin uygulanabilmesi adına çocuklarla buluşup atölye çalışmaları yapabilmek için kuruma yalnızca haftanın belirli bir günü gidebiliyor ve en fazla iki saat kalabiliyorduk. Ne yazık ki bu süre yapılacak atölyeler için yeterli değildi. Bu kısıtlı zaman çalışmaların verimli geçmesine de engeldi. Ama tüm bu olumsuzluklara rağmen her hafta iple çektik çocuklarla buluşacağımız günü. Çocuklarla yaptığımız atölye çalışmalarında onlarla birlikte bizlerde bir çocuk olduk. Beraber güldük, beraber eğlendik. Hopladık, zıpladık, oyunlar oynadık. Evet şaka değil çocukluğumuzu yaşadık. Bizler adına da böyle güzellikleri vardı. Gündelik yaşamdan uzakta bizlerin de çocukluğuna dönmesinin sevinciydi bu. Tüm bunlardan öte geçirdiğimiz iki saatte her şeyi unutup gülebilmekti güzel olan. Ne güzel günlerdi.. Şimdi özlüyorum o günleri. Onlarla gülmeyi, eğlenmeyi.. En çokta çocukların abi sizi seviyoruz deyişini. Sevmek sevilmek güzel şeydi..
** Uzun lafın kısası; bu çocuklar sevgi istiyor, ilgi istiyor. En önemlisi de özgürlüklerini istiyor. Bir çocuğu ailesinden, sevdiklerinden yoksun bırakmak çözüm getirmiyor. Biz anladık ki onları bir yere kapatmak çözüm değil. İstiyoruzki çocukları özgürlüğünden yoksun bırakmayalım. Onları bu topluma tekrar kazandıralım. Mevcut durumdan başka çözüm yolları bulalım. Toplumun suça ittiği bu çocuklara destek olalım. Bu çocuklar içerideyse buna toplumun da etkisi var. Bu nedenle öncelikle toplumun farkındalık kazanmasını sağlayalım. Hep birlikte AYNI GÖKYÜZÜNE BAKALIM..
